af húfum og "opplivelsi"

Hef ekki átt húfu síðan ég var barn og hef ekki þurft á henni að halda því ég hef farið allra minna ferða á bíl, og þarf ekki húfu í heitum löndum. Hef verið nokkuð hugsandi yfir þessu klæðleysi undanfarið því nú get ég "skutlast" utanhúss. Sá eina græna baun í fyrra með flotta húfu og hef nánast slefað yfir listamanninum í Vík sem hannar og prjónar húfur eins og enginn sé morgundagurinn. Dúkkar þá ekki upp ein kær vinkona af góðri ætt sem ætlar að prjóna fyrir mig húfu! (Að vísu dúkkaði hún ekki upp, ég vissi af dömunni) Altso, í dag þegar hálfur bærinn minn argaði sig hásan fór ég á frelsinu í skutltúr og mér varð kalt á eyrunum undir einhverju sem kallast buff. Ákvað því að fjárfesta í almennilegri vetrarhúfu sem ég og gerði. Þegar ég sá téða húfu datt mér í hug græn baun, keypti fatið, skellti því á höfuðið og skutlaðist heim alsæl með heit eyru og rauða höku. Þegar vinkonan verður búin með hina húfuna á ég TVÆR húfur, og get skipt yfir í sumar og vetur! Opplivelsið mitt á hinn bóginn var að mér getur orðið kalt, það er ný tilfinning og ekki slæm. Þegar heim var komið skellti ég því frollunni á Beethoven til að sýna hvað hún er flott, en ég er þó viss um að húfan góða fer mér betur, enda er ég á lífi. "Sjálfhverf"? ég, ónei. Í þessum skrifuðu orðum er dóttlan mín, húfulaus, en í hvítum prjónakjól að leiða manninn sinn í leit að bókabúð down town. Kannski finna þau handritin þar til næst.

þegar kötturinn sefur....

Lífið á mínum bæ akkúrat núna er rafmagnað. Bestimann og píanóstillarinn sitja æpandi í stofunni, og það er ekki allt guðsorð sem upp úr þeim rennur. Tveir vel fullorðnir menn, og ég er hrædd við hjartaáfall með áframhaldandi látum. Hvað er svona merkilegt við handboltaleik? Staðreyndin er sú að ég hef alls ekki taugar í svona æsing, en mér finnst boltastrákarnir flottir yfir rass og læri! Þar með er það upptalið. Svarið mér ef einhver hefur orðið nennu til að kíkja hér inn. Af hverju eru körfuboltamenn í svona hallærislegum hnébuxum? Ég hef aldrei haft tækifæri á að skoða á þeim fyrrgreinda líkamsparta! Annars er allt í góðu, var á þorrablóti í gærkvöldi þar sem ég graðgaði í mig hákarli og súrmeti og hélt ásamt öðrum uppi fjörinu. Í þessum skrifuðu orðum heyri ég mikil óp úr stofunni, fer og tékka á stöðunni þar til næst.

Æfing

Ligg í rúminu með lappann í kjöltunni, berst fimlega en er að verða hálf örg. Manneskja sem er sprautuð í bak og fyrir á ekki að fá hitapest eins og lítið barn. Svo er ég svoddan klaufi með litlu sætu tölvuna mína, en dóttlan mín fyrirskipar æfingu. Ok, nú er ég að æfa mig, en er þegar búin að ýta tvisvar á delete takkann því hann er svo asskoti nálægt backspace takkanum. Ef þetta pár mitt verður fullt af innsláttarvillum verður bara svo að vera. Svo poppa alls konar gluggar upp á skjáinn og ég reyni að verjast því ég nenni varla að byrja á párinu í þriðja sinn.Þóttist því aldeilis góð að geta sett inn mynd af síðasta móhíkananum sem ég kalla svo. Síðasta blómi sumarsins. Þessa dagana er Haití ofarlega í huga, því jafnvel það tengist á Hornafjörð. Það virðist vera sama hvar á jarðarkringlunni sem er, allsstaðar eru Íslendingar. Annar minn blóðleggur býr í OZ, og á ég bróður þar sem vinnur við sjónvarp. Einu sinni var hann við upptökur lengst inni í svartasta skógi í Afríku. Á leiðinni upp á herbergið sitt tók hann upp spjall við mann í lyftunni. Sá reyndist vera Íslendingur líka. Mig rennir í grun að flestir geti sagt frá ótrúlegum ferðum landans vítt og breitt um heiminn. Þrátt fyrir pestarskít er allt í góðum gír, en ég á að vera á kóræfingu, og líka á morgun og hinn og hinn.......Hef ekki efni á að kvarta og nota bara tímann að æfa mig á þessa litlu sætu sem kúrir hér. Vildi frekar að hér lægi malandi köttur. Hafið það sem allra best þar til næst.

Rólegheit

Á mínum vígstöðvum er allt í rólegheitum og veðrið er líkt og á vori.

Jólasveinarnir farnir í Ketillaugarfjallið og glotta yfir fjörðinn. Þessir sem eru á myndinni lölluðu sér hinsvegar bara út í skúr, en áður en ég lít við verða þeir komnir í hús aftur, og svei mér ef ég bæti þá ekki í hauginn. Við þessi ræfilsgrey var hún dóttir mín svo hrædd í eina tíð að ég setti enga upp til skrauts. Eftir að daman yfirvann óttann kaupi ég fátt skemmtilegra fyrir jólin en jólasvein, og það skemmtilega er að hún elskar þá í dag! ----Kennslan hafin og kórastarfið byrjar á morgun og þá er rútínan eins og hún á að vera, en alltaf kemur þó eitthvað upp sem riðlar þessu venjubundna. Hvað varðar fréttir þessa dagana eru þær ekki þess fallnar að ég sitji við og gleypi allt hrátt. Er búin að reyna það, en þá kemur einhver spekingur og raskar öllum mínum ákvörðunum. Þar sem leiðslan í mér er mjög löng á sumum sviðum er ég hætt að reyna að botna í öllu veraldarvafstrinu og einbeiti mér þeim mun betur að reyna að skilja knock knock brandarana hjá litla Natta mínum. Sannast sagna gengur það ekki nógu vel, þrátt fyrir að Eyjólfur komi mér til hjálpar, en ég er betri í að syngja með honum (Eyjólfi) skvetta falla hossa og hrista. Þar er ég á heimavelli. ---Eiga ömmur að vera góða í bröndurum, og verða ömmur að geta prjónað og saumað? Í þessu er ég voða léleg.--- Nú er nýtt ár gengið í garð og ætla ég að einbeita mér að því að láta það verða gott. Litla fjölskyldan í bláa húsinu tekur að sér erfitt verkefni og ég ætla alltaf að vera til taks á hliðarlínunni ásamt því að hugsa vel um mæðginin í ömmuhúsi í sumar, en minn góði tengdasonur verður að láta sér nægja allar mínar bænir. Á þessum rólegheita nótum sendi ég kærastar yfir þar til næst.