og áfram seiglast ég.

Er ekki munur?, en hárið er mjög torkennilegt svo ekki sé meira sagt, þar er marglitt! - Ég þakka ykkur öllum góðar kveðjur, mér þykir vænt um þær. Tíminn líður frekar hægt, en seiglast þó áfram. Þótt ég finni ekkert til í geislunum bregst líkaminn við þeim, og þeim skilaboðum verð ég að hlýða með hvíld og að næra sálina. Það gerði ég t.d. í dag. Fór á hádegistónleika í Fríkirkjunni og voru þeir mikil sálarnæring. Yndislegt að geta farið alltaf á hádegistónleika á miðvikudögum. Þrátt fyrir að notfæra mér ekki Ljósið er margt sem ég geri til að stytta dagana. Fyrir svona landsbyggðardömu eins og mig fara allar þessar vegalengdir fyrir brjóstið á mér, og skortur á bílastæðum víða. Lenti í veseni í gær við Lansann, fékk sekt þrátt fyrir að vera með P merkið. Stöðumælavörðurinn baðst afsökunar en gat ekkert gert. Ég átti að andmæla......mikið djö.....hvað mig langaði að andmæla öllu mögulegu. Endaði í Vonarstræti hvar sem gengið var frá andmælunum! Asnalegt í meira lagi, en svona uppákomur stytta t.d.dagana!. Nú, svo skrapp ég heim um síðustu helgi og var það yndislegt. Bestimann fékk nöldrið sitt heim og allir glaðir. Hann verður svo með mér í viku bráðum. ----- Núna á laugardaginn ætla ég að fara í Kringluna um kl. 3 og fá mér kaffi á kaffibarnum fyrir framan Byggt og Búið. Má bjóða einhverjum með?-----Farið varlega elskurnar þar til næst.

25mínus2eru23!

Eins og sést fer ég að geta slengt lokkunum og fengið valkvíða við að velja sjampó! Komin til vetrardvalar liggur við og er byrjuð í geislum. Það er alveg sama hvaða teymi tekur við mér, allir eru englar. Dreif mig í Ljósið strax á öðrum degi og fékk nærri hjartaáfall. Þarna var þá akkúrat þann daginn prjónakaffi! Halló, sá sem veit eitthvað veit um mig og handavinnu. Ákvað að hlæja frekar en að fá áfall, en mikið hvað okkur bestimann þótti þetta skondið. Hvað ég geri er allsendis óljóst, kannski ég byrji nú á einhverju prjónlesi eða öðru föndri!? Þarna get ég líka lært skartgripagerð og keramikmálun, en ég held bara að ég sleppi þessu. Dagarnir hljóta að líða þrátt fyrir skort minn á allrahandaföndri. Ýmislegt er gert í Ljósinu og finnst mér það sem ég sá og heyrði yndislegt. Staðreyndin er nú sú að t.d get ég illa stundað þá hreyfingu sem í boði er, og ef ég get ekki gert hlutina vel þá sleppi ég þeim opinberlega og geri þá á heimavelli. Ágætis lausn. Er hjá sjúkraþjálfa og þar fæ ég að púla. Annars bara í þokkalegum gír, og bannorðið mitt næstu vikurnar er LEIÐI, algjört tabú því ég er í góðum málum. Þarf eingöngu þolinmæði, og hingað til hefur hún verið á góðu róli. ----Ég þori ekki að fullyrða neitt, en ég er samt viss um að ég sá eina bloggvinkonu með sínum manni í gærmorgun á leið minni á spítalann........Kannaðist við svipinn á þeim í gegnum bílrúðurnar. Doldið fyndið ef satt reynist hvað landið er lítið. Katla voru þið á ferð á Snorrabrautinni á ljósleitum jeppa? Annars á maður ekki vera að glápa út og suður á keyrslu, ekki frekar en að borða spaghetti undir stýri. Geislandi glöð kveð ég þar til næst. Ps. Sakna bestimanns all svakalega.

Og áfram skal haldið.

Bara svona rétt til að þið fáið vatn í munninn, og lygalaust, þetta var gott. Ekki amaleg svona matarboð. ---Nú hefur lífið tekið enn og aftur stóran sveig miðað við fyrri plön. Plön eru ekki vinir mínir þessa dagana. Eftir hremmingar mínar undanfarið er búið að setja stopp á frekari lyfjagjafir, ég yrði bara aftur veik og jafnvel verri en síðast. Þetta er allt útpælt og engir sénsar gefnir. Í dag eru nákvæmlega 6 mánuðir síðan ég greindist og þá tókum við bestimann þá ákvörðun að treysta læknateyminu algjörlega fyrir lífi mínu, og það hefur ekkert breyst. Ef þeir segja að ég sé búin að fá nóg, nú þá er það svo.

Lyfin eru farin að gera ógagn, og ég VEIT að líkaminn er búinn að fá nóg. Nú semsagt byrja geislarnir sem áttu samkvæmt ritúalinu ekki að byrja fyrr en í lok október. Ég er náttúrulega glöð með það, en samt: Ég var búin að stimpla allt annað í hugann, og þarf minn tíma til að plana upp á nýtt. ---Var einhver að tala um einhverfueinkenni?--- Nú er bara eitt eftir sem ég þarf að taka á, það er að þurfa að vera í Rvík. í tæpar 6 vikur. Þar er ég nú fædd og uppalin og á fjölskyldu og vini, en get samt illa þrifist þar. Kannski ég hitti ykkur öll á kaffihúsum borgarinnar, sitji í stúku í Hörpu og gefi öndunum brauð á morgnanna. Ef þið sjáið hávaxna konu á eirðarlausu rölti með einhverskonar höfuðfat og tvær svartar hækjur þá er það ég þar til næst.

jæjajæja

Mikið verður gaman fyrir mig, að ég tali nú ekki um þá sem kíkja hér inn að geta farið að skrifa eitthvað skemmtilegt. Er ennþá á sjúkradeildinni en er ekki eins einangruð og áður. Vonandi fæ ég heimfararleyfi á morgun því allt er á uppleið. Búin að fá tvær einingar af blóði, úr Jóni og Sigursteini! Ég er viss um að Jón er þægilegur náungi en hinn er örugglega stór og gráhærður þrjóskupungur en með gott blóð.Að vísu hafa neglurnar á stórutánum sagt sig til sveitar í bili, en ég býð þeim glöð lögheimili sitt aftur í fyllingu tímans hjá mér. Hér hafa allir verið yndislegir, og get ég seint þakkað þessu góða fólki hjálpina, og gert mér kleift að dvelja í heimabyggð. Hér er fagfólk í hverju rúmi. Haha, ástkæra ylhýra og allt það. Fagfólkið er sem sagt ekki rúmliggjandi. Í gær var hittingur hjá karlakórnum og var yfirmáta fúlt að geta ekki tekið þátt í gleðinni sem var mikil, og bestimann þurfti að skreppa af bæ svo hann komst hvergi heldur. Sveinar kátir og Þú álfu vorrar hljómar svo svakalega vel úti í guðsgrænni náttúrunni. Á fimmtudaginn fer ég í næstsíðust lyfjagjöfina og bið svo innilega um gott veður. Þá er bara ein eftir og ef allt gengur eins og það á að ganga er það Ameríka. Við bestimann verðum nefnilega fara að sjá fæturna á tengdasyninum, annað gengur ekki. Natti minn fann það út að í gegnum skybið sjáum við bara andlitið á Bert. Ekki lappirnar! ---Nú sendi ég rólegheita kveðju úr firðinum fagra sem umlykur allt svo vel. þar til næst, Gulla tásla

Ljótan atarna!

Ég var varla búin að blása á blekið í sjálfblekungnum síðast þegar alræmd sýkingin bauð góðan dag. Og nú var sko ekkert elsku mamma eða amma. Síðan á föstudaginn var hef ég legið í einangrun að mestu leyti og allt heimsins besta lið vakið og sofið yfir velferð minni. Ég sem skjólstæðingur HSSA á Höfn hef ekki orðið vör við niðurskurð, en auðvitað er hnífurinn hér á lofti eins og annarsstaðar. Hví í veröldinni er ekki hægt að þyrma grunnstoðum samfélagsins. Við búum við allsnægtir, að geta gengið inn og fengið góða læknisþjónustu er því miður ekki allsstaðar í boði. Skólarnir... Æ, ég kann ekki ráðin, en ég kaus fólk einusinni til að ráða þessu en það lið stendur varla undir sjálfu sér í dag. Hvað þá á grunnstoðunum!---Fréttatíðnin er lítil þessa dagana, en bestimann er sá eini sem er æskilegur að hitta mína æruverðugu persónu, og ekki fer elskulegt starfsfólkið að segja mér djúsí fréttir. Þess vegna hlusta ég bara á RUV horfi á sjónvarpið en yfirleitt eru augun dottin og þannig líða dagarnir. Þó hef ég tekið meira eftir lífinu í kringum mig í dag en í gær, einfaldlega vegna þess að mér líður mun betur. Farin að geta talað og kyngt, sýkingin í olnboga og augum líka á undanhaldi.---Ég týndi sem betur fer ekki sálinni, hún bara hvíldist um stund. Svo segi ég bara eins og karlinn, Vittu til........á morgun verð ég bæði falleg og mikið brött. Þar til næst elskurnar.

hremmingar í rénun

Já, ég þarf ekki annað en að horfa á snúðana mína til að lífið gangi betur, að ég tali nú ekki um stóra snúðinn sem keyrir ungana. Eftir síðustu inngjöf var allt í góðum gír þrátt fyrir allt, og sárin komu í munninn á nokkurnveginn réttum tíma. Í stað þess að hverfa á tveimur dögum fékk ég sýkingu í allan munninn, út í eyru og langt niður í "vil ekki segja hvert". Þá fór nú að syrta í álinn og dugnaðurinn að dvína, því ef ég fæ ekki að borða er voðinn vís. Til að gera langa og leiðinlega sögu stutta þá er ég loksins að verða frú Guðlaug aftur, enda ekki seinna að vænna, næsta inngjöf er eftir helgi, og þá verð ég að vera orðin nógu góð til að takast á við hana.

Ég er hreinlega farin að hallast að því þessi sýking hafi kannski ekkert með inngjöfina að gera, það virðast margir þjást af öndunarfærasýkingum þessa dagana. ---Við þessi skrif mín er eins og ekkert skemmtilegt gerist, en það er öðru nær því lífið er skemmtilegt, nú og svo styttist í Ameríkuferð. Ætlum auðmjúklega að lofa tengdasyninum að lenda almennilega áður en innrás tengdaforeldranna hefst. Með því að horfa á allar fallegu myndirnar sem ég á af fólkinu okkar bestimanns hvetur það mig til frekari dáða, og segir mér að hætta öllu röfli, og kyngja hvort sem ég get það eður ei þar til næst.

Vegurinn styttist

Jæja, í morgun hófst nýr kafli í lyfjagjöfinni. Uppfull af sterum sit ég hér og trúi varla að þetta sé yfirleitt að gerast, en samt er ég farin að telja niður! Er sem sagt hálfnuð. ---Húrra fyrir því.--- Lyfin sem ég fæ núna eru öðruvísi en trukklyfin sem ég hef fengið, og vonandi léttari.Var sett í frystihanska til að bjarga nöglunum, og það var fjandakornið doldið vont. Líkamshitinn í mér var þó það góður að skipta þurfti þrisvar um hanska. Eftir blóðprufuna sem var tekin áður en lyfin voru blönduð í mig sýndi að ég tek þessu alveg ótrúlega vel. Orðrétt sagði læknirinn að ég væri sko ekki til vandræða.... ég ætla að minna mitt fólk á þetta nokkuð reglulega! Ég þarf ekki ennþá 7-9-13 að fara í milliblóðprufu, gildin mín eru ennþá það góð. ---Húrra fyrir líka.--- Þetta hefur örugglega eitthvað með gildismatið að gera! Ein hliðarverkun getur fylgt svona miklum steragjöfum, og þetta er ekki lygi. Verslunar-æði getur gripið fólk, og þá sér í lagi konur! Bestimann dreif mig því beint í náttstað eftir inngjöfina svona til vonar og vara, og hann hefur mikinn hug á að fara snemma af stað með mig heim á morgun, og mig sem vantaði svoooo margt. Jæja, koma tímar og koma ráð, og kann ég margar leiðir að góðum ráðum. En nú er ég heimaskítsmát...eldrauð og þrútið steratröll sem langar helst að smíða á nóttinni kann ekkert annað ráð en að þrauka þar til bara næst elskurnar mínar. Læt þó eitt Húrra fylgja í lokin og bið ykkur að fagna með mér.