Dag skal að kveldi lofa

Það eru forréttindi að vakna hress á hverjum morgni, sem segir að maður er lifandi. Ég var alveg lifandi í morgun er hef þó vaknað hressari. Matarboð með kærum vinum og mikilli spilamennsku getur tekið á. Þrjár nikkur í gangi og flygill, ekki veitir af fyrir þá silverboys. Músíkin myndi sennilega ekki hæfa Hörpunni, en dugir vel með góðum vinum. Ákvörðun um Tenerifeferð tekin á milli spilapása, því ekki þýðir að safna endalaust í sjóð og sauma svo vasa á líkklæðin þegar þar að kemur. Silverboys eru fermingarbræður og eiga allir afmæli í febrúar. 60. afmælið þegar fara átti í ferð komu ljótir kallar og settu landið á annan endann, svo við fórum hvergi. Sjóðurinn stækkar og við förum í febrúar. Eftir það verður aftur byrjað að safna fyrir gönguferð um Laugardalinn, því þá verða allir orðnir svo voðalega fúnir fyrir Nepalferð. Bara gaman að þessu. Næsta ár verðum við bestimann því dálítið á faraldsfæti. Tónleikaferð til Kanada og þaðan í lítið blátt hús. Þá verða allir fjölskyldumeðlimir heima og það veit sá sem allt veit að þá skal verða kátt í blárri höll. Það er nefnilega þannig að þar sem hjartarými er nóg er húsrúm fyrir alla. Það er svo ósköp einfalt. Dagurinn í dag átti að vera náttbuxnadagur og lestrarstund án matargerðar, ákveðið fyrir löngu. Neibb, tveir af Ástralíuviðhenginu birtust hér nánast óforvarindis, þannig að náttbuxurnar viku fyrir huggulegri klæðnaði og bókin lá óhreyfð. Borðum dýrindismat annað kvöldið í röð, en slepptum músíkinni. Andfætlingar kunna ekki á svona huggulegheit. Nú býð ég góða nótt með ljúfusum yfir þar til næst