Grýluljósmynd

Titillinn hefur alls ekkert að gera með myndina, bara að komi skýrt fram! Myndin atarna er af þeim mönnum sem ég elska mest að öðrum ólöstuðum. Það er þetta með Grýlu, en Eyjólfur minn er ekki alveg að gúddera þetta gerpi. Elskar hana en er alveg dauðhræddur við illfyglið. Natti minn er svoddan garpur ennþá (enda bara baby) að Grýla er ekkert svo skelfileg. Ég á alla sveinkana í styttuformi ásamt foreldrunum og kattarræksninu og hef verið í gegnum stutta ævi Eyjólfs sýnt honum þetta hyski á skybe. Augun hafa alltaf orðið stór og þessi svipur komið, elska ykkur og hata. Þegar við bestimann fórum svo með "dýrðina" til Ameríku gat þessi litli gutti ekki beðið eftir að sjá familíuna. Allspenntur, frómt frá sagt. Hann stóð við hjónarúmið og hélt sér vel í. Þegar Grýla birtist seig hann neðar og neðar þar til hann hvarf og kallaði á mömmu sína. Þetta var dásamlegt andartak. Tek það fram að enginn hefur nokkurn tímann hrætt hann á kellu, en gömlu vísnabókina á hann. Það segir sitt fyrir hugmyndaflugið.---- Þá kemur altso að bestimann og hans Grýlu. --- Í fyrstu ferð okkar vestur sá hann ljósmynd af verkamönnum í kaffipásu við að byggja Rockefeller center hvar þeir sitja á þverslá og hafa það huggulegt. Fyrir neðan blasa skýjakjúfarnir við eins og legókubbar að stærð. Minn maður tók andköf og fékk gæsahúð af lofthryllingi, en vildi óður og uppvægur eignast svona mynd. Ekki gekk það þá og ekki næst eða þarnæst. Hvað kemur svo upp úr pakka frá dóttlunni.... ljósmyndin góða, og minn maður tók andköf þegar hann sá hana. Rétt eins og Eyjólfur þegar Grýla birtist. Nú er þessi hrikalega mynd komin upp á vegg í góðri augsýn fyrir bestimann, og er eins víst að hann venjist henni með tímanum eins og litli snúðurinn lærir að kella venst með aldrinum. --- Litli kettlingurinn minn bæklaði í formi jólatrés stendur sig vel, og þar sem stærsta holan var liggja jólasveinar og könglar í hrúgum. Þar sem mesta gapið er neðanmáls sitja tvær flottar steinstyttur af manni og konu í íslenska búningnum, en þær gerði góður nágranni. Þetta er bara fallegt og vona ég að tréð kunni okkur góðar þakkir fyrir nostrið. Ég sendi mínar bestu óskir um friðsæl áramót og gott komandi ár þar til næst.

Bráðum koma jólin.

Ekki veit ég hvert tíminn flýgur, en ég ræð svosem engu um hversu hratt hann fer. Það segir mér þó eitt, ég er lifandi og nýt þess að vera til. --Fékk skemmtilegan tölvupóst frá Ástralíu hvar sem fannst mynd af mér, sennilega eins og hálfs árs gamalli. Ég vissi ekki að nokkur hefði haft rænu til að taka mynd af mér á þessum tíma, en vænt þótti mér um að fá hana. Nú þarf ég bara að eignast "orginalinn". Eftir skóla og tónleikahrinu var gott að komast í jólafrí og njóta þess að undirbúa jólin, hef t.d. verið mjög dugleg að lesa, leggja kapal, ráða krossgátur og spila scrabbl. Þess á milli hugsa ég með söknuði til fólksins míns í litla bláa húsinu, og set upp svona einn og einn jólasvein. ---Við bestimann fórum á stúfana og keyptum okkur jólatré, normansþin. Núna sem oftar vildi ég lítið og feitt tré, og keyptum við eitt án þess að skoða það. Ákváðum bara að þetta væri fallegasta tréð hingað til. Jamm, svo var nú ekki með þennan kettling. Tréð er afskaplega misheppnað, eiginlega "doldið" ljótt. Samt sem áður erum við ákveðin í að þetta tré sé verulega fallegt. Allavega styrktum við gott málefni með kaupunum, og jólin koma ekkert endilega með þráðbeinu og ófötluðu tré. --- Umbúðir?--- Ég þekki góða og fallega konu sem hafði tengdamömmu sína, mjög fullorðna á heimilinu. Þá var fiskbúðingur í dós nýnæmi fyrir gömlu konuna, og eini maturinn sem hún vildi hafa á aðfangadagskvöld, því ket gat hún etið alla aðra daga! Þau áttu góð jól.--- Meyr í hjarta sendi ég mínar bestu jólaóskir til allra.---

Jamm og jæja

Ef þið haldið að ég sé þarna bara upp á punt er það hinn mesti misskilningur, og það er mjög gaman að tromma á svona flott hljóðfæri. Svei mér þá ef ég væri ekki til í að eiga eitt slíkt. Í morgun var hinn árlegi jóla-morgunverður hjá hópi góðra kvenna, og þá kemst ég í jólaskap. Fyrstu tónleikar tónskólans búnir og tvennir eftir. Stakir Jakar sungu á HSSA í dag, og í gær var jólastund hjá heldri borgurum staðarins. Í gærkvöldi fórum við bestimann á danskt jólahlaðborð að hætti Vivi, og var ég í raun uppgefin á átinu. Hvað eiga þessi jólahlaðborð eiginlega að þýða? Á maður ekki að hálfsvelta sig á aðventunni? Ég bara spyr svona í barnaskap mínum. ---Oft hefur verið ritað og rætt um slys í heimahúsum, og margar fyndnar sögur fylgt, þótt slys séu alls ekki fyndin. Ég lenti sem sé í hinu mesta basli í fyrrakvöld við klósettþvott! Allt orðið hreint og fínt þegar ég sé að seturnar á stellinu eru við það að falla með skelli, og skelli þoli ég ekki. Með undraverðum viðbrögðum hnjálausrar konu rak ég hægra "hnéð" uppundir til að draga úr skellinum....Úff.. hann lenti beint á hnjáskelslausum lið, og ég horfði á marið koma fallega fram. Með báðar hendur fullar að hreinsiefnum stóð ég á hinni ónýtu löppinni og sagði voða ljótt. Þetta var eiginlega bæði hallærislegt og asnalegt, en jafnframt fyndið. ----Næsta vika verður undirlögð af jóla jóla, tónleikum og alles. Ég ætla að njóta þess að vera með og bið ykkur öll að gera slíkt hið sama þar til næst.

Misjafnt hefst ég að ------ líka reiðist ég.

Fyrst voru há-klassískir tónleikar með þeim ungverska, og allt ætlaði um koll að keyra rétt sem á rokktónleikum væri, enda maðurinn fantafínn. Kvöldið eftir var gömludansaball með karlakórnum, allt önnur tónlist sem ég hef gaman af líka, en kýs þá klassísku. --- En þá að reiðinni: Horfði í kvöld á fréttir sem komu mér til að gráta. Gráta af meyrheitum, væntumþykju og yfirleitt af öllum tilfinningaskalanum. Ætla "þeir" virkilega að slá út heimahjúkrun langveikra bara? Er ekki allt í lagi með þessa svokölluðu ráðamenn sem ætla svo að eyða allt að 700 milljónum í stjórnlagaþing.( sem verður örugglega hærri upphæð, því "þeir" kunna ekki að gera almennilega áætlanir) Mér verður bumbult og fæ aukaverki í hnén. Ég skal glöð borga meiri skatta ef ég get verið viss um að svona þjónusta leggðist ekki af. Skömm sé þeim öllum barasta sem láta sér detta yfirleitt svona nokkuð í hug. --- Ég er reið, en það þarf yfirleitt mikið til.--- Nú er ég búin að ná mér niður, en ég ætla rétt að vona að "velferðarstjórnin" raði upp á nýtt. --- Á rólegri nótum er ég að upplifa aðventuna og öll ljósin í kringum mig. Jólasveinarnir komnir á sinn stað og sennilega fer Jesú og hans fólk blikkandi upp um næstu helgi. Hugurinn dvelur þó drjúgum hjá dóttlu minni og guttunum tveimur, eins hjá föðurnum sem er í aðstæðum sem ég vildi ekki vera í. Lifið lífinu fallega, og njótið þess að vera til með ykkar fólki, og ekki gleyma smáfuglunum þar til næst. Ps. Músarrindillinn er mættur í sólskálann. Mikið hvað var gott að sjá hann. Örugglega sá sami og dvaldi þar í fyrra.

Mannauður.

Það hefur oft verið erfitt að manna stöður tónlistarkennara á landsbyggðinni, og kemur margt til. Íslendingar fara utan til frekara náms, launin ekkert til að hrópa húrra yfir og allt fyrir ofan Ártúnsbrekku er of langt fyrir einhverja. Í litlum skólum á landsbyggðinni telst til tekna að geta kennt á mörg hljóðfæri, en það er ekki öllum gefið. Samt sem áður er tónlistarlíf víða á landinu með miklum blóma og gerir ekkert nema gott fyrir viðkomandi stað. Þá er að leita til útlanda eins og margir hafa þurft að gera og fengið margan góðan manninn til sín. Djúpivogur er einn þeirra staða sem hafa fengið svolítinn happdrættisvinning. Þar eru hjón sem eru að byrja sitt annað ár, og virðast gjörsamlega falla inn í umhverfið. Við megum heldur aldrei gleyma því að uppúr seinna stríði ( og jafnvel fyrr) komu hingað til lands frábærir tónlistarmenn sem settu svo sannarlega víðari "kúltúr" á tónlistarlífið og urðu góðir og gegnir Íslendingar. Þetta vil ég kalla mannauð í víðasta skilningi. Nú er ég að vinna einsöngstónleika með mínum manni frá Djúpavogi, og verða þeir fyrstu þann 25. nóvember. Marga músíkina hef ég spilað, en enga frá heimalandi söngvarans fyrr en núna, og skil þar af leiðandi ekkert í orðunum! En alheimstungumálið er í raun auðskilið, það er músíkin. Þess utan eru óperuaríur, léttmeti og þrjár íslenskar söngperlur, og er ég undrandi hvað maðurinn gerir þeim góð skil. Hið undur fallega lag "í fjarlægð" fer vel í Ungverjann, að ekki sé talað um Inga T. Það eru margir sem fjandast út í að útlendingar séu að koma hingað, setjast að fyrst í stað á litlum stöðum úti á landi en flytjast svo suður og hertaka allt. Ef "við" getum ekki mannað stöðurnar þá gera það aðrir, svo einfalt er það. --- Allt í friði og spekt hér á Hólabrautinni, píanóstillarinn hamast hér um grundir og móa og skilur eftir sig stillta slóð. ---Þrjár smákökusortir bíða í dunkum eftir aðventunni, búin að lesa fjórar nýútkomnar, jólapakkar farnir út og suður og gleðigjöfunum mínum fjölgar. -- Af þessu má sjá að lífið er gott þar til næst.

Rugl, eða hvað?

Fékk tilkynningu um smápakka frá Ásralíu á dögunum. Í honum var bleik peysa, svona algjör inni/heima peysa, og var hún gjöf frá systur minni. Á tilkynningunni stóð að ég þyrfti að borga tæpar 5.000 kr. fyrir herlegheitin sem ég var ekki par sátt við. Hringdi í þjónustusíma og kvartaði, en var alltaf kurteis. Þar sagði kona mér að samkvæmt kennitölunni ætti ég afmæli í apríl svo ekki væri þetta afmælisgjöf, og of langt til jóla að þetta gæti verið jólagjöf. Þessvegna ætti ég að borga téða upphæð. Mér varð allri lokið, og fannst þetta jaðra við dónskap. Gat ekki sætt mig málalok og hringdi annað. Til að gera langa leiðinlega sögu stutta var gjaldið fellt niður og sú bleika er komin í notkun. Hvaða endemis rugl er þetta? Spyr sá sem ekki veit með kærri þar til næst.

Dinglumdangl

Nokkuð gott orð, dinglumdangl..þannig líður mér núna! Hugsanirnar og plönin út og suður og gott ef ekki upp og niður. Langar að skreppa og passa barnabörnin, langar að leyfa foreldrum þeirra að labba hönd í hönd upp og niður Hillcrest Rd. Langar á Rigoletto, en allt uppselt, og mig langar að allir hafi það jafngott og ég. Ætli þetta endi ekki bara á að ég baki jólasmákökur í marga stauka. Áður en af því verður ætla ég að hitta ungverskan tenorsöngvara og saman erum við að æfa tónleikaprógram. Vonandi náum við saman í fyrstu umferð. -- Skrýtið þetta líf.--- Þessi Ungverji er hámenntaður tónlistarmaður en hefur það betra á Íslandi heldur en í heimalandinu. Á litlum stað á austfjörðum lifa þau hjón í allsnægtum að eigin mati. Hreint loft, ómengað vatn og fólkið gott, en Íslendingar hinsvegar flykkjast til annarra landa þessa dagana. Kannski vegna þess að við erum svo góðu vön, en þegar lífsstandardinn dalar finnst mörgum að grasið hljóti að vera grænna hinu megin. --- Mér dettur oft í hug beljurnar heima á Gunnlaugsstöðum sem tróðu hausnum gegnum gaddavírsgirðingarnar og teygðu tunguna eins langt og þær gátu í grasið hinumegin. Kannski erum við með belju-hugsunarhátt! Þrátt fyrir annir er ég búin að lesa fyrstu bók væntanlegs bókaflóðs. Á vængjum söngsins, sögu Kristjáns Jóhannssonar. Ekki kom margt þar fram sem ekki hefur áður verið sagt, en sennilega er eitthvað látið ósagt. Hvað sem því líður hefur sá ágæti maður víða komið við. Á þessum dinglumdanglsnótum bið ég ykkur vel að lifa þar til næst.

Góðir hálsar...

Veit aldrei hvað barnið á að heita.... en góðir hálsar, lífið er bara nokkuð gott, en þó hikstaði ég og bölvaði hressilega í morgun þegar ég leit út. Landið leit út eins og á fallegu jólakorti, og það á Hornafirði. ( Skutlan hreyfir sig ekki á meðan) Kötlumótið á Flúðum gekk vel, en það skal enn og aftur fara í "pirrurnar" á mér þegar fjölmiðlar sjá ekkert fréttnæmt við viðburð sem svona kóramót eru, en þeir eru ekki lengi að þefa uppi og segja okkur blá-saklausum frá brjóstskorum og rasslyftingum þeirra "frægu". Ég veit svosem ekki hvar pirran í mér er, en hún kemur ansi oft við sögu. ---Vitið þið hvar pirran er?-- Skyldu t.d. fimleikadömurnar í Gerplu fá rauða dregilinn og veislu við heimkomuna, og ætli einhver muni eftir þeim þegar á að velja íþróttamenn ársins? Nei góðir hálsar, svoleiðis gerist ekki. Ef ég myndi lemja nágranna minn og saga niður trén hans kæmist ég fljótt í fréttirnar, en með þannig fréttamennsku er enn frekar verið að ala á depurð og vanlíðan landans. Já, máttur fjölmiðlanna er mikill, og finnst mér sannast sagna að þeir mættu gegnumgangandi vera á jákvæðari nótum þótt útlitið sé ekki alltaf bjart. Þessi vika sem liðin er fá Kötlumóti hefur verið nokkuð létt, en í komandi viku fer allt í sömu skorður. Mér líkar bara nokkuð vel við skorður þar til næst.

Alveeeeg að hafast!

Ja, nú hefur verið nóg að gera. Kötlumót um helgina og mikill lærdómur því fylgjandi sem vonandi skilar sér. Mér finnst "doldið" eins og ég sé að verða eins og geirfuglinn þarna um árið. Að vísu ætla ég mér ekki að verða útdauð á næstunni í þessu karlakórastarfi, en það hlýtur að koma að því. ---Af eðlilegum orsökum.--- Fyrsta mótið sem ég fór á var 1978, og hef farið allar götur síðan. Sennilega fer þetta að verða gott, en næsta mót verður eftir fimm ár! Lífið hér á Hólabrautinni hefur semsagt verið nokkuð litað af söngæfingum á kvöldin og lítið annað gerst. Allavega, ég er að fara á Kötlumót, ætla að spila eins vel og ég getá góðum degi, ætla að vera með mínum bestu vinum, ætla að hitta aðra nörda eins og mig og njóta lífsins. So long þar til næst.

Dag skal að kveldi lofa

Það eru forréttindi að vakna hress á hverjum morgni, sem segir að maður er lifandi. Ég var alveg lifandi í morgun er hef þó vaknað hressari. Matarboð með kærum vinum og mikilli spilamennsku getur tekið á. Þrjár nikkur í gangi og flygill, ekki veitir af fyrir þá silverboys. Músíkin myndi sennilega ekki hæfa Hörpunni, en dugir vel með góðum vinum. Ákvörðun um Tenerifeferð tekin á milli spilapása, því ekki þýðir að safna endalaust í sjóð og sauma svo vasa á líkklæðin þegar þar að kemur. Silverboys eru fermingarbræður og eiga allir afmæli í febrúar. 60. afmælið þegar fara átti í ferð komu ljótir kallar og settu landið á annan endann, svo við fórum hvergi. Sjóðurinn stækkar og við förum í febrúar. Eftir það verður aftur byrjað að safna fyrir gönguferð um Laugardalinn, því þá verða allir orðnir svo voðalega fúnir fyrir Nepalferð. Bara gaman að þessu. Næsta ár verðum við bestimann því dálítið á faraldsfæti. Tónleikaferð til Kanada og þaðan í lítið blátt hús. Þá verða allir fjölskyldumeðlimir heima og það veit sá sem allt veit að þá skal verða kátt í blárri höll. Það er nefnilega þannig að þar sem hjartarými er nóg er húsrúm fyrir alla. Það er svo ósköp einfalt. Dagurinn í dag átti að vera náttbuxnadagur og lestrarstund án matargerðar, ákveðið fyrir löngu. Neibb, tveir af Ástralíuviðhenginu birtust hér nánast óforvarindis, þannig að náttbuxurnar viku fyrir huggulegri klæðnaði og bókin lá óhreyfð. Borðum dýrindismat annað kvöldið í röð, en slepptum músíkinni. Andfætlingar kunna ekki á svona huggulegheit. Nú býð ég góða nótt með ljúfusum yfir þar til næst

Látið´ða ekki fara lengra.

Einu sinni gerðist ég þjófur.... en nota bene, ég var bara fimm ára. Í bókabúðinni í Hlíðunum var svo falleg dúkkulísubók ofan á glerborði, og hún freistaði mín. Komst klakklaust með hana heim og sýndi mömmu. Hún varð nú ekki par hrifin sú fróma kona.-- Skrýtið--- eða hvað? Í stuttu máli, við mæðgur löbbuðum í téða búð, ég látin skila dásemdinni og einnig til að biðjast fyrirgefningar. Enginn eftirmáli varð af uppátækinu, en ég gleymi þessu aldrei. --- Í dag komast menn upp með að stela og það drjúgt. Þurfa ekki að skila góssinu, hvað þá að biðjast afsökunnar. ( Mér finnst þó afsökunarbeiðni ekki eins sterkt og að biðjast fyrirgefningar). Mér er eiginlega allri lokið þessa dagana. Það er sama hvar drepið er niður fæti, allsstaðar er spilling og óheiðarleiki. Ég er ekki að tala um hinn venjulega Jón, því hann bara vinnur og reynir að láta allt ganga upp. Það eru HINIR sem ég fjargviðrast yfir án þess að halda lengri ræðu. Einnig virðist allt vera grín nú á dögum. Borgarstjórar Reykjavíkur hafa einatt verið í fréttum dagana langa gegnum tíðina, en nú ber svo við að núverandi stjóri er ekki spurður eins né neins. Kannski er það vegna þess að enginn þolir að hlusta á öll hikorðin, "grínið," hikstann og þetta allskonar sem vellur uppúr honum. Ekki er hann krafinn um mál OR, ekki um.... ok. Hér þagna ég. Í könnunum er Mr. grín vinsæll meðal landsbyggðarfólks.... halló, er landsbyggðin að grínast líka? Sem hluti af dreifbýlinu er mér ekki hlátur í hug. Ekki yfir neinu sem yfir mig er hellt á degi hverjum af fjölmiðlum. Segi mig sennilega frá öllum fréttaflutningi nema þegar hann er jákvæður. Kíki bara fyrir horn og horfi á það sem er jákvætt en loka eyrum og augum fyrir hinu. Ef það er strútsheilkennið, þá líkar mér það vel. --- Fyrir utan þetta raus gengur allt sinn vanagang hér og verkefnin eru næg. Nótnabunki á flyglinum og skólinn fullur af lífi. Einhverra hluta vegna líður mér betur eftir að hafa blásið hér, en enn og aftur, látið þetta alls ekki fara lengra, því þá veit maður ekki hvað gerist þar til næst.

Öppdeit!

Heil og sæl þið sem kíkið hérna inn. Eðlilega hefur verið deyfð í blogginu í sumar sem segir manni að allt annað hefur forgang. Hér hefur sumarið liðið allt of fljótt, en það kemur að ári liðnu svo maður á ekki að kvarta. Myndirnar af snúðunum segja sína sögu, þar sem lítil kók í gleri og skutlutúr gerir gæfumuninn. --- Stafafellskirkja í Lóni er alveg yndisleg, að ekki sé talað/skrifað um garðinn umhverfis hana, og útsýnið maður minn, engu líkt. Ég skil ekki hvað við Íslendingar erum alltaf að planta trjám um víðan völl. Við eigum fegurst víðsýni og ósnortið, en skemmum það oft með trjám sem vilja náttúrulega vaxa, og þar af leiðandi byrgja fjallasýn. Þetta er of víða að sjá á Íslandi. --- Eftir að Ameríkufararnir héldu heim drifum við bestimann okkur til Spánar, sleiktum þar sárin og sólina og komum heim með "óeðlilegan" lit en ró í hjarta.
Fjandinn hvað það var erfitt að horfa á eftir gullunum sínum í Leifsstöð. --Nú er lífið þó að komast í sinn eðlilega vetrarfarveg, og er ég barfa nokkuð tilbúin í þann slag. --- Hef stundum skrifað hér á síðunni hve lengi fattarinn í mér er. --- Eftir heimkomu frá Spáni ákváðum við bestimann að örva svolítið íslenska hagkerfið og keyptum okkur sitthvorn "dægindastólinn", með handfangi, skemli og alles.
(Get þó með sanni sagt að ég hef ALDREI sofnað fyrir framan sjónvarpið). --- 23. ágúst áttum við bestimann 35 ára brúðkaupsafmæli, og vorum við bæði með það á hreinu, en fórum dagavillt og steinsváfum í þessum hægindum haldandi að dagurinn væri á morgun! -- Svona fór um sjóferð þá, en við gerðum okkur dagamun daginn eftir án þess að sofna í herlegheitunum. --- Bið ykkur vel að lifa þar til næst.

Ættarmót og mikið frelsi.

Eyjólfarnir fimm frá Melum.

Hann Natti minn er að vísu orðinn dálítið framlágur á þessum tímapunkti, alltso miðnætti. Þessir litlu herramenn nutu sín í botn í leikjum með stórum sem smáum ættmennum.

Eyjólfur minn er einn af fimm Eyjólfur og langyngstur þeirra, en græddi á nafninu. Ís og þessháttar frá þeim eldri. Búskapurinn á Hólabrautinni gengur eins og í sögu því þetta eru heiðursmenn aldir upp af góðum foreldrum. Tíminn líður bara svo hratt, og þá verð ég svo meyr. Frjálsræðið er nýtt fyrir snúðana, og ég fann Eyjólf á hjólinu sínu alsælan úti við nýju sundlaugina, fékk hnút í magann, en hann vissi sem var að þetta var heldur langt ferðalag. Mér fannst innst inni hann vara þrælduglegur og varð bara stolt án þess að láta hann finna það. Natti elskar skutlutúra, ég tala nú ekki um þegar hann sér kleinuhringabúðina! (Bakaríið) Ómetanlegir dagar og það er undravert að heyra hvað þeim fleygir fram í málinu. Þetta er alltsaman þarna, og margt skemmtilegt kemur frá þeim. Keyrðum framhjá skreiðarhjöllum á dögunum, og í þeirra augum var þetta risatrampolín! Gæti að hætti ömmunnar blaðrað frá mér allt vit, en segi bara enn og aftur. Lífið er gott þar til næst.

Nú gaman gaman er!

Hér sé stuð á stuð ofan. Súr rabbarbari með sykri var ekki mjög munnvænn, en það var örugglega af því að honum var ekki stolið, en allt sem vex í görðum hjá öðrum og hægt er að stela bragðast betur, ekki eins og piparkökurnar sem Mikki refur borgaði fyrir. Nýt lífsins með þessum yndislegu mannverum, og móðurinni sem ól þá og tek fast utanum þau, og horfi svo á þau sofa. Get ekki sagt meir því þá fer ég að verða óþolandi út um víðan völl. Læt gleðina fljóta yfir og allt um kring þar til næst.

Rignir gulli!

Jæja, þetta er að hafast, Gullregnið að opna sig og gullin mín lenda á morgun.

Ég er nánast að fara á límingunni, og finnst mér ég vera eins og lítill krakki að bíða eftir jólunum. Bara að sofa tvisvar! Krossa fingur að dóttlunni minni og litlu gullunum gangi vel á ferðalaginu. --- Annars allt gott að venju hér á Hólabrautinni, og má ég til með að segja frá því að minn kæri einhverfi nemandi fékk 88 stig á grunnprófinu. --- Segi og skrifa.--- Kæru vinir út um allt, nú ætla ég að að njóta þess að vera amma, mamma og "allskonar" þar til næst.

Í boði hússins.

Nú er ég farin að telja niður, og er ofvirk í talningunni. ( Hættu að telja, þetta er ég Svanfríður mín!) Dagarnir eru góðir og veðrið eins og best gerist. Allt er í blóma og mannlíf gott. Í gær var svo gott veður að það minnti helst á útlönd. Þá skrapp ég út með myndavélina og myndaði í bak og fyrir, ætla að hlýja mér við að skoða þær þegar veður verða válynd. Núna hef ég þetta allt "sprell alive"! Við bestimann föndruðum svolítið í fyrrakvöld í tilefni þess að myntkörfulánin ku vera ólögleg, og byggðum nokkur hús. Ekki eru þau slétt og felld, en hver segir að allt verði að vera þannig? Álfabjálfinn á einni myndinni var svo ómótstæðilegur og skömmustulegur að ég varð hreinlega að eigna mér hann og hengja upp öðrum álfum til viðvörunar.
Hann er búinn að lofa bót og betrun, en uppi skal hann hanga þar til í haust. 7 ungar eru komnir í hreiðri máríerlunnar við kirkjuna í Lóni, og vei þrestinum ef hann stelur svo mikið sem einum eins og hann gerði hér um árið. --- Sprittið dugði vel á þær grænu sem létu sjá sig í rósaskálanum, sennilega hafa þær dáið áfengisdauða greyin. Skrítið, en mér slétt sama. Næst þegar ég skrifa verður gullregnið komið í blóma. Þar til sendi ég ljúfastar yfir.

Fari það og veri!

Eldhúsdagsumræður og HM! --- Hvað gerir maður ef eldhúsmellustimpillinn á ekki við og er ekki með .. veikina, nú eða aðrar stöðvar? Pirrar sig á ósköpunum en heldur út í garðskála og drepur fáeinar grænar pöddur, en samt á umhverfisvænan hátt. (ef spritt telst umhverfisvænt) Pensillinn verður mundaður á morgun og góðir gestir koma í hús. Þá ætla ég að gefa þeim steiktan þorsk með kartöflumús og miklu hvítvíni. Sorrý, tók bara úr frystinum nóg fyrir okkur, þið fáið bara seinna. Þar til næst.

Jamm....

Þarf varla að taka það fram að myndin er tekin á vortónleikum Gleðigjafa

þar sem ungir og aldnir stilltu saman strengi. ----Sá mér til armæðu að ég skrifaði síðast 11. maí. Ekki að það snerti landslýð, en ég ætlaði að vera duglegri. Þetta er í raun eins og dagbók í mínum huga hvort sem fólk nennir að lesa hana eður ei. Gerði mér það til dundurs um daginn að fletta til baka, og sjá, það hefur sko margt á daga mína drifið sem mér fannst vera prenthæft. Annað sem ekki hefur verið fært til bókar hefur sem sagt ekki verið prenthæft.--- Eftir annir maímánaðar var hugur í mér. Vaknaði óvenju snemma á morgnana og var til í allt sem setið hafði á hakanum lengi. Eitthvað var ég sein í gang til að byrja með og ráfaði um húsið eins og svefngengill. Viti menn, einn daginn fylgdi líkaminn sálinni, og þá varð ekki stoppað. Nú er rósaskálinn, garðurinn, fataskápurinn, vaskahúsið og dittenogdattinn frá. Nú eru 98 heimalagaðar kjötbollur í frysti, (gerði þær sjálf) og milljón kleinur. (ó nei, góð vinkona í Gleðigjöfum færði mér þær fyrir Ameríkufarana) Fiskibollurnar verða gerðar fljótlega. Af mér nota bene. Inni í skáp eru tvö yndisleg lopavesti á guttana mína, prjónuð af góðri vinkonu, mikilli listakonu. Búið að fá sandkassa, playmo, lego, hjól , og fullt af bílum, og er ég búin að hugsa upp "lesu-skot". 7. júní skal verða pantað fyrir Eyjólf á ævintýranámskeið, en Natti minn er víst of ungur í svoleiðis. Þá "skutlumst" við bara í staðinn, en dóttlan mín verður bara að ákveða sjálf hvað hún vill gera, hef sumsé ekkert ákveðið fyrir hennar hönd! ---Þetta eru góðir dagar, en eins og lesa má get ég varla beðið eftir að fá þá sem ég elska mest í hús. -- Potaði í dag niður 130 sumarblómum í minningarreitinn við kirkjuna, æfði kvartettinn fyrir söng á laugardaginn og fór í langan "göngutúr" á nýja veginum meðfram ströndinni þaðan sem útsýnið er milljón dollara virði. Komið ef þið þorið í bollur og göngutúr þar til næst.

Hugleiðingar um strák. Taka tvö.

Fyrir ári síðan skrifaði ég hér inn hugleiðingar og staðreyndir um nemanda sem er voða nálægt hjarta mínu. Nær hjartanu en aðrir nemendur. Kannski ljótt að segja svona, því mér þykir vænt um alla mína nemendur. Nú var altso komið að stóru stundinni í samstarfinu, grunnpróf í píanóleik skyldi tekið með öllu vafstrinu sem því fylgir. Utanaðkomandi prófdómari og lestur af blaði í boði prófanefndar, semsagt, bara staðurinn og stundin. --- Einn sjéns.--- Það get ég sagt í einlægni að hjartsláttur minn og blóðstreymið þar með var dálítið ofarlega á skalanum. Minn maður aktaði prófdómarann, lét sér í raun fátt um finnast um allt þetta vesen svona eftir á séð, lokaði augunum og spilaði eins og maður hefði sjálfur vilja spila við samskonar aðstæður. Hann var blaðalaus með öllu, allt í réttri röð, allt í nákvæmum takti og hann kunni skil á öllum höfundum. Óundirbúinn lestur reyndist "skrítið lag" en hann rúllaði honum upp. Ofan í kaupið heillaði nemandinn prófdómarann með góðri og einlægri framkomu. Getur kennari farið fram á meira? ---Varla. --- Nema hvað að þessi nemandi minn er einhverfur og því ekki á sama róli í mörgu og "við hin". Hverjir "við hin"erum hef ég oft velt fyrir mér, en hef engin svör. Ég á ekki svar við neinu sem mér og mínum kæra nemanda fer á milli í skólastofunni, en eitt veit ég. Ég hefði ekki viljað missa af þessum árum með honum. Hann er ljós, hann er manneskja sem kennir mér, hann er klár, hann er góður og heitir Jóhann Árni. Takk fyrir mig þar til næst.

Kýrhausinn sendir bros.

Nú gengur mikið á í íslensku þjóðlífi og náttúröflin brjáluð. Ég ætla ekki að tjá mig um hið fyrrnefnda því mér er ofboðið, og mér vöknar ekki einu sinni um augun við að horfa/hlusta á grátandi afsökunarbeiðendur. Ef ég ætti að kjósa á morgun yrði það bara hún Ása frænka. Hún er þó heiðarleg. --- Náttúruöflin eru ofarlega í huga mér þessa dagana og finn ég fyrir ótta. Ég finn virkilega til með bændum og búaliði undir fjöllunum og bið allar góðar vættir að vaka yfir mönnum og búfé. Íslenski bóndinn er útsjónarsamur og harðduglegur. Við eigum öflugt almannavarnarkerfi, frábærar björgunarsveitir og greinilega yfirstjórn sem veit hvað þarf að gera. Ef það virkar ekki eiga þessir aðilar "plan" B, og jafnvel plan C. (Það höfðu bankamennirnir og stjórnvöld ekki, og því fór sem fór.) Þessvegna trúi ég að fólkið undir fjöllunum haldi sjó og komist frá þessum ósköpum. --Síðan síðast hefur ýmislegt gerst hér á bæ. Komst lifandi frá kjálkaskurðlækninum, en með naumyndum þó. (vitlaust skrifað?) Tunguhelvítið leitar sí og æ í plötuna sem er yfir skrúfunni og get ég varla beðið eftir lokasprettinum til fegurri geiflu. Upptakan á geisladisk kvartettsins er yfirstaðin og langur laugardagur Jökuls einnig. Ég fer að verða of gömul fyrir svona spretti. Í næstu viku verða svo vortónleikar Jökuls hér heima og söngferð austur á land. Tónleikar eldri nemenda skólans verða líka í vikunni svo ég ligg ekki í leti frekar en hinir sem taka þátt í þessu. Af skutlumálum er það helst að hún er notuð við hvert tækifæri sem gefst, og rósirnar í sólskálanum brosa við mér á hverjum degi. Lóan er komin og öll tún morandi af gæs. Nú er klukkan 21.18 og það er bjart úti. Ég vildi óska að það verði bjart undir fjöllunum, ekki seinna en núna.--- Hefur örlítið grynnkað í kýrhausnum, þar til næst bið ég ykkur að hugsa fallega til allra undir Eyjafjöllum.

Líkindi?

Kærar þakkir fyrir afmæliskveðjurnar. Það eru forréttindi að eiga afmæli, og gaman að fá sönginn sunginn af góðu fólki. ---Mér finnst svo gaman að sjá hver er líkur hverjum, sérstaklega ef það snýr að mér sjáfri! Eins og ég hef sagt hér áður líktist ég ekki neinum þegar ég var að alast upp, því blóðfólkið þekkti ég ekki. Svo þegar Svanfríður mín fæddist voru flestir sem sögðu að hún líktist mér, en hún var/er eðlilega skemmtileg blanda af báðum foreldrum, þótt hún líkist mér meir og meir með aldrinum. Nú er lítill Natti kominn í spilið og er kominn með "fastan" svip, svip sem mér finnst ég þekkja af mér sem lítilli stelpu. Kannski sér enginn þessi líkindi nema ömmuhjartað. ---Aftur á móti er Eyjólfur sterklíkur Bert, en svipar þó til frænda sinna í Fljótsdal. Gaman að þessu. Nú er páskafríið búið og hlakka ég til að takast á við verkefnin sem vorinu fylgir, vinnulega séð. Á morgun hefst svo næsta skref í tannlæknastólnum í átt að fallegra brosi. Hlakka ekki til, held reyndar að þetta verði alveg djöfullegt! Ég kveð samt á fallegum nótum og sannfæri sjálfa mig að ég verði eins og hetja í stólnum á morgun. Farið varlega þar til næst.

af ungum og gungum.

Lítil vinkona sagði að ekkert nammi væri í páskaeggjum, bara ungar! Er hrædd um að hún verði fyrir vonbrigðum þegar hún uppgötvar sannleikann. Lítill frændi sagði svo bestimann á dögunum að páskarnir væru inni í páskaegginu. --Gott að hafa svona hluti á hreinu.--- Af gungunni er það helst: Ég er hrædd við eldgos, og er hrædd um/við fólk sem ekki hlustar á síendurteknar viðvaranir um hættusvæði, þoli ekki sjóferðir og er dauðhrædd við tannlækna. Er byrjuð í ferli sem endar í fallegri tönn ef ég lifi það af! Prófsteinninn verður næsta þriðjudag svo ég bið um fallegar bænir mér til handa. ---Var að horfa á mynd um sjálhverfa snillinga og veit ekki ennþá hvort mér líkaði hún betur en auglýsingin frá Iceland express. ---- Talaði við Natta patta í dag, hann talaði mjööööög mikið og ég skildi sumt, en afi átti í einhverju basli. Eyjólfur er náttúrulega orðinn hálffullorðinn og kemur sínu vel til skila. Er farin að telja dagana þar til litla fjölskyldan úr bláa húsinu koma í ömmu- og afahús. Þar til næst, farið varlega og gleðilega páska.

Lífíð

Já, það er bara gott takk fyrir og páskafrí frá og með morgundeginum. Það er oft tönnlast á því að kennarar fái svo mikil og góð frí, en mér telst til að ég fái nú umfram margar aðrar stéttir fjögurra daga frí frá kennslu. Hitt eru helgidagar sem eru jú lögbundnir rauðir. Hvað með það og allt hitt sem gengur á. --- Á meðan ég svaf hófst gos syðra svo Icesafe varð undir, og einhverjir röltu á strigaskóm til að berja gosdýrðina augum. ---Þá vaknaði ég.---Harðir viturbloggarar heimta þjóðaratkvæðagreiðslu um sjávarútveginn, og gott ef ekki aðskilnað ríkis og kirkju. Jamm, ég varð hugsi. Ekki ætla ég, sem ein af þjóðinni að nýta mér sjávarútveginn og græða á honum. Það eru fyrirtæki um allt land sem gera út á slíkt, halda sínum byggðarlögum gangandi og veita fjölda manns vinnu. Þar get ég ekki séð að ég geti gert eitthvað betur. Hvað varðar kirkjuna og það dæmi hef ég ekki vit til að greina hvað gott sé eða slæmt. Veit bara að fólk verður að una við sitt, það er svo auðvelt að þykjast vita og kunna allt. Ég t.d. veit voða fátt ef út í það er farið, en ég veit að dagurinn í dag var góður og vona að næstu dagar verði það líka.-- Ætla "nebblega" að njóta þess sem ég hef og ergja mig ekki á því sem ég ræð ekki yfir þar til næst.

Ég býð þér upp í dans!

Hverjum óvitlausum hef'ði dottið í hug að halda gömludansaball með karlakór og halda að hann kæmist upp með það? Við gerðum þetta þó og fjörið var ósvikið. Stanslaust dansað frá tíu til hálf eitt, og engin pása! Sennilega verður þetta árvisst, því það eru mjög margir sem hafa gaman af því að dansa gömlu dansana. Þverhausinn ég var bara fyllilega sátt við spilamennskuna, en myndi nú ekki vilja leggja þetta fyrir mig. Líkar betur við að syngja þessa tónlist. Í gær var svo langur laugardagur hjá kvartettinum, og satt best að segja vorum við "doldið" lengi í upphitun! Flott æfing sem endaði með söng upp undir jökli í kalsaveðri þar sem þeir sungu hástöfum "logn og blíða sumarsól", og allir að krókna úr kulda. Tilefnið var opnun á yndislegri ljósmyndasýningu af Hoffellsjökli, gerð af listamanni héðan. Kvöldið endaði svo í frábærri fiskisúpu með góðum vinum. Fór á Frelsinu í góðan túr í dag, fékk rauðar kinnar og er tilbúin fyrir vinnuvikuna. Bið ykkur vel að lifa þar til næst.

Fært til bókar!

Tjaldurinn er kominn í fjöruna, deginum fyrr en á síðasta ári! Þá er vorið handan hornsins, því sá fugl veit alveg hvenær best er að flykkjast til landsins. ( Að vísu dvelja hér einhverjir kjánar allt árið, en láta ekki sjá sig) --- Kominn skikkur á allt pappírsflóðið og gömludansaballið á föstudaginn. --- Langur æfingadagur hjá kvartettinum á laugardag, verðum síðan við opnun ljósmyndasýningar og etum svo saman súpu um kvöldið. Jebb. Hafið það huggulegt þar til næst.

Prjónles og blues.

Hreinlega varð að setja inn þessa mynd til að monta mig af nýja kjólnum/kápunni/peysunni eða hvað svo sem við viljum kalla þetta fat. Falleg er vinnan svo mikið er víst. Þegar ég var spurð hvort ég hefði prjónað þetta sjálf varð mér verulega skemmt. Ég get ekki gert svona, né heldur tengt rafmagn eða lagt skólplögn. Til þesslags verka fæ ég fagmann, en ég get spilað. Vildi svo gjarna geta gert þetta allt, en það er ekki á allt kosið í henni veröld.--- Hér á Höfn, eins og allsstaðar eru listakonur sem prjóna eins og enginn sé morgundagurinn og ég horfi bara öfundaraugum á afraksturinn og nýt góðs af þegar flott flík hentar mér. ---Norðurljósablús, hinn árlegi var haldinn á Höfn þessa helgina og var blúsað í öllum hornum. Ég er bara ekki nógu hrifin af þessari tegund tónlistar til að sitja kvöld eftir kvöld og hlusta því þá langar mig bara að heyra gamlan og góðan vals. En maður er manns gaman og fjöldi manns skemmtu sér vel og allsstaðar nánast fullt útúr dyrum. Ég hef oft furðað mig á hvað mikið er í boði hér í sýslunni, og það allan ársins hring. Byggðarlagið er ekki mjög mannmargt, en ef þú vilt hefurðu úr svo miklu að moða að vandinn er að velja og hafna, þannig að þetta getur kallast lúxusvandamál. Ef vandamálin væru ekki stærri en þetta yrði lífið auðvelt. ---- Er á fullu við að læra að spila "gömludansa" músík, er sko altso komin í "band", karlakóraband! Karlakórinn ætlar að halda gömludansaball bráðlega, og gera allt sjálfir nema náttúrulega að dansa. Aðrir verða að sjá um það. Þetta verður bara gaman, en ég vildi að ég væri svolítið svona örlítið meira þannig séð á píanóinu! Það er ekkert gaman að hlusta á ferkantaðan gömludansaspilara. Ok, æfingin skapar meistarann, en þeir í Tónó kenndu ekki svona húllumhæ í den tid. Lífið er gott, veðrið spillir ekki þessa stundina og innan tíðar kemur Tjaldurinn í fjöruna fyrir neðan Tónskólann. Þar til næst sendi ég ljúfar yfir.

Fréttir dagsins..... eru....

Svosem ósköp litlar hjá mér samanborið við "aðal" fréttirnar. Er satt að segja að uppgefast á þeim eins og Guðrún frá Lundi tók svo skemmtilega til orða. Mínar fréttir eru þó allavega heilbrigðar. (hinar tel ég helsjúkar) Síðasti pistill hefði þessvegna mátt standa óhreyfður fram eftir ári og alltaf verið ferskur! -- Undirbúningur vorsins, vinnulega séð er í fullum gangi, tónleikar, próf og kórastarf. Allt tekur þetta sinn tíma og hann líður hratt. Þegar litið er í baksýnisspegilinn skilur maður ekkert í hvert tíminn flaug, og vildi ég óska að rúmlega næsta ár verði fljótt að líða bæði í áframgír og bakkgír. Asnalega til orða tekið, en ég get ekki lýst þessu betur. Jæja, nú er Bleik brugðið hvað varðar vígin, það síðasta er fallið! Hún dóttla mín er farin að stunda sprikl eins og hinir!. Ég virði alla þá sem nenna að stunda þetta pungsveittir daginn út og inn, og ætla ekki, segi og skrifa að gera lítið úr hoppinu. Ef grannt er lesið er þetta sagt með dassi af öfund, því ég arkaði á fjöll i den tid og dansaði gömlu dansana af þrótti, en íþróttir voru aldrei í myndinni. Hvað þá að líkamsræktarstöðvar væru til. --En aftur að dóttlunni. Í barnaskóla var alltaf gaman hjá henni nema þegar leikfimin var annarsvegar, þá kom mín heim örlítið stúrin. En viti menn, einn daginn kom hún syngjandi sæl heim. Hafði komist upp í rimil tvö, og allir glaðir með það, en hinar krakkaskammirnar höfðu þá hlaupið upp og niður rimlana í sirka tvo ár! Sprikl hefur alltaf verið fallegt "joke"milli okkar mæðgna, en nú tek ég hattinn minn ofan fyrir henni (geri það þó alltaf) á meðan hún endist, og endist hún sem lengst. ---Músarindillinn er horfinn úr sólskálanum og búið að klippa rósirnar. Nú bíð ég eftir að geta snuddað þar með hækkandi sól, og eitt er víst að hann verður í blóma þega litla fjölskyldan mín kemur í ömmu- og afa hús. Megi tíminn líða sem hraðast þar til næst.

sagan endalausa

Nú hef ég fundið upp heljarins mikið ráð, og fæ ykkur með í bisnissinn. Auðvita bara þá sem hafa áhuga. Ég ætla nefnilega að taka lán út á andlitið á mér, altso á langveginn, því ég er öll uppí móti. (eða níðrí móti). Lánið verður sirka svona stórt/langt..... Svo lána ég þér bloggvinur góði sirka helminginn af því og þú borgar mér með engu veði, en lánar aftur á móti ömmu þinni hlut af þínu og maki þinn afa sínum. Þar er kominn slatti af millum. Til að gera enn betur taka töntur og aðrir sem lítið hafa að segja innan familíunnar veð í lánum afa ykkar og selja það til fjarskyldra móðurafa. Gott ef þeir eru ekki þrír, en þegar þarna er komið sögu hljóta allir að hafa grætt töluvert og geta hætt að fjárfesta í andlitinu mínu. Ekki er það svo, því familían, vinir og þeir sem leigja kjallarann vilja sinn skerf af kökunni þannig að þá þarf ég að taka lán út á bestimann! Þar segi ég stopp. Ég hef nefnilega smá standard, en það hafa ekki spekingarnir sem ég horfi of oft á þessa dagana. "Meikar þessi pistill sens" ? Svari mér hver sem best hann getur þar til næst.

Þefur af vorinu?

Jamm, fór í skutltúr í dag og sá fólk klippa í görðum sínum. Fór á markaðinn og keypti hrogn og lifur, og ég át yfir mig. (tilheyrir) Krakkar voru í boltaleik á götum úti en aðrir fóru í sund. Nú er bara að bíða eftir að rauðmaginn skili sér frá Djúpavogi og/eða Vopnafirði. Músarindillinn er ennþá að kroppa í sólskálanum, en það er sennilega orðið fátt um fína drætti þar. Þykir súrt að klippa frá honum rósirnar, látum það bíða enn um stund. Á svona dögum er engu líkara en að vorið sé handan hornsins þótt enn sé þorri. Ætli ég segi ekki bara eins og kerlingin: þetta hlýtur að koma í bakið á okkur, sennilega vísar þetta á gos! Suðursveitungar blóta þorra í kvöld, og eins gera burtfluttir Hornfirðingar í Reykjavík. Vonandi skemmtir fólk sér vel og fallega, en þar til næst ætla ég að fara út á pall (kem inn aftur)og þefa meira af vorinu.

af húfum og "opplivelsi"

Hef ekki átt húfu síðan ég var barn og hef ekki þurft á henni að halda því ég hef farið allra minna ferða á bíl, og þarf ekki húfu í heitum löndum. Hef verið nokkuð hugsandi yfir þessu klæðleysi undanfarið því nú get ég "skutlast" utanhúss. Sá eina græna baun í fyrra með flotta húfu og hef nánast slefað yfir listamanninum í Vík sem hannar og prjónar húfur eins og enginn sé morgundagurinn. Dúkkar þá ekki upp ein kær vinkona af góðri ætt sem ætlar að prjóna fyrir mig húfu! (Að vísu dúkkaði hún ekki upp, ég vissi af dömunni) Altso, í dag þegar hálfur bærinn minn argaði sig hásan fór ég á frelsinu í skutltúr og mér varð kalt á eyrunum undir einhverju sem kallast buff. Ákvað því að fjárfesta í almennilegri vetrarhúfu sem ég og gerði. Þegar ég sá téða húfu datt mér í hug græn baun, keypti fatið, skellti því á höfuðið og skutlaðist heim alsæl með heit eyru og rauða höku. Þegar vinkonan verður búin með hina húfuna á ég TVÆR húfur, og get skipt yfir í sumar og vetur! Opplivelsið mitt á hinn bóginn var að mér getur orðið kalt, það er ný tilfinning og ekki slæm. Þegar heim var komið skellti ég því frollunni á Beethoven til að sýna hvað hún er flott, en ég er þó viss um að húfan góða fer mér betur, enda er ég á lífi. "Sjálfhverf"? ég, ónei. Í þessum skrifuðu orðum er dóttlan mín, húfulaus, en í hvítum prjónakjól að leiða manninn sinn í leit að bókabúð down town. Kannski finna þau handritin þar til næst.

þegar kötturinn sefur....

Lífið á mínum bæ akkúrat núna er rafmagnað. Bestimann og píanóstillarinn sitja æpandi í stofunni, og það er ekki allt guðsorð sem upp úr þeim rennur. Tveir vel fullorðnir menn, og ég er hrædd við hjartaáfall með áframhaldandi látum. Hvað er svona merkilegt við handboltaleik? Staðreyndin er sú að ég hef alls ekki taugar í svona æsing, en mér finnst boltastrákarnir flottir yfir rass og læri! Þar með er það upptalið. Svarið mér ef einhver hefur orðið nennu til að kíkja hér inn. Af hverju eru körfuboltamenn í svona hallærislegum hnébuxum? Ég hef aldrei haft tækifæri á að skoða á þeim fyrrgreinda líkamsparta! Annars er allt í góðu, var á þorrablóti í gærkvöldi þar sem ég graðgaði í mig hákarli og súrmeti og hélt ásamt öðrum uppi fjörinu. Í þessum skrifuðu orðum heyri ég mikil óp úr stofunni, fer og tékka á stöðunni þar til næst.

Æfing

Ligg í rúminu með lappann í kjöltunni, berst fimlega en er að verða hálf örg. Manneskja sem er sprautuð í bak og fyrir á ekki að fá hitapest eins og lítið barn. Svo er ég svoddan klaufi með litlu sætu tölvuna mína, en dóttlan mín fyrirskipar æfingu. Ok, nú er ég að æfa mig, en er þegar búin að ýta tvisvar á delete takkann því hann er svo asskoti nálægt backspace takkanum. Ef þetta pár mitt verður fullt af innsláttarvillum verður bara svo að vera. Svo poppa alls konar gluggar upp á skjáinn og ég reyni að verjast því ég nenni varla að byrja á párinu í þriðja sinn.Þóttist því aldeilis góð að geta sett inn mynd af síðasta móhíkananum sem ég kalla svo. Síðasta blómi sumarsins. Þessa dagana er Haití ofarlega í huga, því jafnvel það tengist á Hornafjörð. Það virðist vera sama hvar á jarðarkringlunni sem er, allsstaðar eru Íslendingar. Annar minn blóðleggur býr í OZ, og á ég bróður þar sem vinnur við sjónvarp. Einu sinni var hann við upptökur lengst inni í svartasta skógi í Afríku. Á leiðinni upp á herbergið sitt tók hann upp spjall við mann í lyftunni. Sá reyndist vera Íslendingur líka. Mig rennir í grun að flestir geti sagt frá ótrúlegum ferðum landans vítt og breitt um heiminn. Þrátt fyrir pestarskít er allt í góðum gír, en ég á að vera á kóræfingu, og líka á morgun og hinn og hinn.......Hef ekki efni á að kvarta og nota bara tímann að æfa mig á þessa litlu sætu sem kúrir hér. Vildi frekar að hér lægi malandi köttur. Hafið það sem allra best þar til næst.

Rólegheit

Á mínum vígstöðvum er allt í rólegheitum og veðrið er líkt og á vori.

Jólasveinarnir farnir í Ketillaugarfjallið og glotta yfir fjörðinn. Þessir sem eru á myndinni lölluðu sér hinsvegar bara út í skúr, en áður en ég lít við verða þeir komnir í hús aftur, og svei mér ef ég bæti þá ekki í hauginn. Við þessi ræfilsgrey var hún dóttir mín svo hrædd í eina tíð að ég setti enga upp til skrauts. Eftir að daman yfirvann óttann kaupi ég fátt skemmtilegra fyrir jólin en jólasvein, og það skemmtilega er að hún elskar þá í dag! ----Kennslan hafin og kórastarfið byrjar á morgun og þá er rútínan eins og hún á að vera, en alltaf kemur þó eitthvað upp sem riðlar þessu venjubundna. Hvað varðar fréttir þessa dagana eru þær ekki þess fallnar að ég sitji við og gleypi allt hrátt. Er búin að reyna það, en þá kemur einhver spekingur og raskar öllum mínum ákvörðunum. Þar sem leiðslan í mér er mjög löng á sumum sviðum er ég hætt að reyna að botna í öllu veraldarvafstrinu og einbeiti mér þeim mun betur að reyna að skilja knock knock brandarana hjá litla Natta mínum. Sannast sagna gengur það ekki nógu vel, þrátt fyrir að Eyjólfur komi mér til hjálpar, en ég er betri í að syngja með honum (Eyjólfi) skvetta falla hossa og hrista. Þar er ég á heimavelli. ---Eiga ömmur að vera góða í bröndurum, og verða ömmur að geta prjónað og saumað? Í þessu er ég voða léleg.--- Nú er nýtt ár gengið í garð og ætla ég að einbeita mér að því að láta það verða gott. Litla fjölskyldan í bláa húsinu tekur að sér erfitt verkefni og ég ætla alltaf að vera til taks á hliðarlínunni ásamt því að hugsa vel um mæðginin í ömmuhúsi í sumar, en minn góði tengdasonur verður að láta sér nægja allar mínar bænir. Á þessum rólegheita nótum sendi ég kærastar yfir þar til næst.