Þar er eins og gerst hafi í gær.

Fyrir mörgum árum fór ég á ball. Gerði töluvert af því að syngja á gömlu dönsunum í þá tíð, en átti fríkvöld og skrapp heldur önug með kunningjakonu á dansleik á miðvikudagskvöldi. Enga þekkti ég á ballinu, enda ekki gömlu dansarnir, en kunningjakonan settist við borð hjá einhverjum sem hún þekkti og gleymdi mér gjörsamlega. Mér var kurteislega boðið sæti við sama borð af ungum fallegum manni sem bauð mér svo í dans. Hann bauð mér líka appelsín!--- Þið munið að miðvikudagskvöldin voru þurr i den tid.--- Það var gaman að dansa við unga manninn, og svo var hann líka mjög skemmtilegur. Þetta var í októberlok. Í byrjun janúar kvöddumst við, ég var að fara í stóra hnéaðgerð en hann á vertíð, en vorum ákveðin í að hittast eftir vertíðina. Í lok janúar hringdi móðir hans og bauð mér, bláókunnri stúlkunni að koma á sitt heimili meðan ég væri að jafna mig eftir aðgerðina. Ég átti þó mitt heimili og yndislega foreldra. Með leyfi lækna, en án vitundar unga mannsins fór ég því í sjúkrakörfu á vit ástarinnar, og borin frá borði í körfu, með gipsi upp og niður. Þvílík sjón hefur þetta verið. Á Hornafjörð var sumsé tengdadóttirin mætt og hefur örugglega ekki öllum þótt hún burðug. Nú eru 35 ár liðin, ég er enn á Hornafirði og er ennþá gift unga fallega manninum. "Það er eins og gerst hafi í gær". Á þessum árum höfum við haft að láni tvö yndisleg börn, annað horfir til okkar af himnum en hitt býr í Ameríku. Í dag eru 3 ár liðin síðan Ameríkufarinn flaug á vit sinnar ástar með lítinn ömmu og afastrák í poka á maganum, lítinn strák sem ég horfði á koma í heiminn. Það er líka eins og það hafi gerst í gær. Nú hefur annar strákur bæst við, svo árangur ballferðarinnar forðum hefur verið gulls ígildi. Þegar við horfðum á eftir hnátunni með snúðinn í pokanum færast með rúllustiganum í Leifsstöð á vit lífsins var mér allri lokið. Það bráði þó af mér með tímanum....Hún var allavega ekki í sjúkrakörfu! (svartur þessi!) Þegar Svanfríður og Bert giftu sig með pompi og prakt hérna á Höfn dansaði fallegi ungi maðurinn dóttur sína í fangið á öðrum góðum og fallegum manni undir laginu "það er eins og gerst hafi í gær". Ég vona að þau dansi þennan dans reglulega í litla bláa húsinu næstu 35 árin eða svo. Vemmileg? Ég ? ónei...Góðar kveðjur til allra.