Vort vikulegt mas...

Það væri að bera í bakkafullan lækinn að rifja upp fjölmiðlafréttir vikunnar, en þó var þetta sterkt endatafl hjá skákmeistaranum látna. Ég er svo sjálfhverf að telja að mínar fréttir séu miklu skemmtilegri, og þess vegna er ég sest. Hér er allt í ró og spekt fyrir utan stöku gól frá bóndanum. Það er merkilegt hvað annars rólegir menn geta spennst upp við að horfa á boltaleiki. Skyldi þetta hafa eitthvað með forna eða horfna veiðikarlmennsku að gera? Er alveg úti á þekju í svona málum. Nú er vika liðin frá síðustu skrifum og margt hefur verið gert. Spilaði td.við fallega útför í Breiðdal sl. föstudag og sveitin skartaði sínu fegursta í öllu vetrarríkinu. Þrátt fyrir glærahálku á vegunum stóð ég mig bara nokkuð vel, og var félögum mínum ekki til mikilla leiðinda að ég held. Þeir vita sem satt er að ég er skræfa í vetrarfærð. --Lít upp til atvinnubílstjóra---.Hjónaherbergið steinliggur líka eftir þessa viku,er voða flott, nýmálað og fínt parkett á gólfi. Gangaparkettið verður svo lagt milli mjalta og messu! Kórastarfið á öllum vígstöðvum er í fullum gangi, og píanó "masterclass" hjá okkur á mánudaginn. Hlakka til að fá Peter Máté. ---Samkvæmt fyrri áætlunum værum við hjónin á leið til Ameríku eftir viku, en nú erum við mæðgur búnar að sannfæra okkur um að Mars kemur bráðum. Hann kemur nefnilega bráðum, og eiginlega fyrr en við höldum! Svanfríður er þeim eiginleikum gædd að búa yfir ótrúlega miklum hæfileika aðlögunnar og breytinga, hefur sennilega þurft að læra það snemma. (hnátan telur yfirleitt í mig kjarkinn) Ég tel mig svosem hafa þessa hæfileika líka, en eftir því sem árin líða finnst mér ég ekki EIGA að bíða, sjá...ég er komin á þann aldur. Nú vil ég allt STRAX, eða þannig. Sumir kalla þetta unglingaveiki, ef svo er, er ég bara stoltur unglingur að nálgast sextugt! Á mínum unglingsárum var ég nefnilega voða pen og prúð, og fór td. aldrei í Glaumbæ eða Klúbbinn. Svo brann Glaumbær, og það eina sem ég kann um hann er lagið með Dúmbó og Steina, "Glaumbær brann og fólkið fann sér annan samastað". Hins vegar fann ég mér minn samastað, og hann er á Hornafirði. Hér líður mér vel, og með þeirri líðan sendi ég góðar kveðjur í bloggheima.