Heil og sæl!

Hét mér því að gefast ekki upp á skrifunum, né að heimsækja aðra bloggvini. Ræð ekki við fésið, en fésið á mér brosir hringinn. Undanfarin svo svo mörg ár höfum við bestimann farið til Spánar og safnað orku fyrir veturinn. Áttum kost á því núna fyrir lítinn pening, en þegar til kom gat ég ekki réttlætt evrukaupin. Litli púkinn á öxlinni hvíslaði ekki einu sinni: þú skalt! Þess í stað drifum við okkur í gott ferðalag innanlands, og erum ennþá brosandi yfir því. Í tíu daga vorum við í steikjandi sól og brakandi blíðu, en sjaldnast á sama stað lengi, eða á sömu torfunni. Skilyrði í svona ferðalagi er að vera skemmtilegur og frjór og taka því sem að höndum ber með brosi á vör. Það var auðvelt. Kaldidalur á brokki var æfing fyrir vegi á vestfjörðum, en mikið var hann fallegur. Enduðum hjá elskulegum bróður og mágkonu fyrir vestan. Við vissum ekki hvort af öðru fyrr en fyrir 10 árum eða svo, en þar er gott fólk á ferð. Sigldum út í Flatey, keyrðum í Breiðuvík og að Látrabjargi hvar ég kíkti niður í óendanleikann og klöngruðumst niður í franskt kaffihús á Rauðasandi. Á þeirri leið taldi ég á mér tærnar fram og til baka og komst að því endanlega að ég hef 10 flottar tær. Mér var sagt að útsýnið værir stórkostlegt, og ég dreg það alls ekki í efa! Tókum með okkur smávegis af rauðum og hvítum sandi sem sómir sér vel í eldhúsglugganum við hliðina á þeim svarta sem við búum við á mínu horni. Alls staðar var okkur vel tekið og þjónustan hvar sem við komum var óaðfinnanleg, sem gerði okkur kleift að takast á við Kjöl. Það var eins gott að ég er ekki ófrísk því þá hefði farið illa, en fallegur var fjallahringurinn. Heyrðum svo í útvarpinu daginn eftir í manni sem var á sömu leið og við bölsótast út í Vegagerðina fyrir þennan óþverra veg! Halló....það hafði ekki ringt í margar vikur og þetta er jú fjallvegur sem vitað er að er VONDUR. Maður keyrir bara á 30-40 og syngur fjallalög. Með augun full af ryki og nefið af skít lentum við eftir dúk og disk á yndislegu gistiheimili á Flúðum, Grund. Mæli með því. Yndislegt viðmót og huggulegheit einkenna fólkið sem þar ræður ríkjum. Ég hef ekki í mörg ár verið eins uppnumin af því að ferðast um landið mitt eins og núna. ---Spánn má bíða.--- Maður veit ekki hverjir ramba hér inn, en þeir sem lesa og hugsanlega hýstu okkur og fóðruðu til líkama og sálar eiga miklar þakkir skildar. Lífið semsagt leikur við hvurn sinn fingur og smitar okkur bestimann. Þar til næst kveður frúin með fallegu tærnar.