Málarameistari?

Þegar sumarið kemur fyllist ég geysilegri löngun til að mála. Ekki málverk, því drátthög hef ég aldrei verið, en að mála utanhúss eru mínar ær og kýr. Ef "bestasti" helmingurinn telur að ekkert þurfi að mála get ég samt alltaf fundið smugur, og þær smugur mála ég. Það er fátt betra en að sitja á rassinum, nú eða á stól og mála. Ég get þessvegna málað allan heiminn ef út í það fer. Pallarnir eins og nýir og timburverkið líka. Nú er bara snudd eftir, (eða þannig) en það verður að bíða fram yfir helgi. Nú eru spilaputtarnir í öðru hlutverki, og verða að vera í lagi. Hér á Höfn er bátur á þurru landi sem dregur að sér margan ferðamanninn. Akurey. Sá bátur hefur tilfinningarlegt gildi fyrir marga því á honum skólaðist margur sjómaðurinn, en aðrir vilja hann jafnvel á burt. Hvað um það, umhverfið er fallegt og það þarf að halda því og báts-skrokknum við. Karlakórsmenn hafa verið ötulir í að vinna verkið, og þar sem ég tel mig vera karlakórakonu tók ég náttúrulega þátt í þeirri vinnu. MÁLNINGARVINNA!  Skipamálning er samt ekki góð í hárið eða á húðina svo mikið er víst. --Ég var alveg viss um það í vetur að nú væri þessi "sumarfíkn" á enda því hnén gætu ekki afborið svona meðferð. Ég get þetta samt og fyrir það er ég þakklát. ---Eftir svosem eins og smátíma förum við helmingarnir til Spánar til að gera ekki neitt. Það sennilega kemur af sjálfu sér þar sem evran verður í fljúgandi hæðum. Hvað um það, þetta er ákveðið og hlakka ég til. Ég vildi svosem heldur vera á leið minni í litla bláa húsið, en það verður ekki á allt kosið. Þetta var allt ákveðið löngu fyrir evrustríðið. Kæru bloggvinir, látið ykkur líða vel og njótið sumarsins. Málarameistarinn kveður þar til næst.