Númer 200!

Einu sinni ætlaði ég aldrei að eignast tölvu, aldrei gemsa eða neitt annað svo flókið! Jæja, ég hef ekki staðið við neitt af þessu, nema heimabankann....hann kemur aldrei...eða þannig. Svo ætlaði ég heldur alls ekki að skrifa neitt á tölvuna sem gæti komið fyrir almenningssjónir. Nú, Kibba kom mér á lagið, sagði að þetta væri svo bráðnauðsynlegt, og hvað gerist þá? Hún hætti að blogga og flaug á vit fésins en þangað ætla ég heldur aldrei. Ég verð fjandakornið að standa við gerða samninga við sjálfa mig. Semsagt fésið og heimabankinn eru ekki í spilunum! Hvað um það, þetta er blogg númer 200 og það finnst mér "cool". Eiginlega afmæli...það á afmæli bloggið o.sv.frv. --- Ég er glöð og bara nokkuð hress. Hárið er að vísu farið, en ég á margar húfur. Eftir Júróvísion hreinlega datt það af. (dularfull tímasetning) Mér fannst það súrt í broti því ég spilaði tónleika með þeim ungverska daginn eftir á Hammondhátíð á Djúpavogi. Gerði það bara með húfu. Ég hef ekki orðið veik, en ýmis asnaleg einkenni hafa gert vart við sig, svo sem eins og allsvæsin svitaköst og ullarbragð í munni. Þá nebblega verður matarbragðið svona ullarkennt, ef þið skiljið hvað ég meina! Annars hef ég ekki yfir neinu að kvarta. Vona svo sannarlega að þetta gefi tóninn fyrir framhaldið, svo áframhaldandi bænir og hlýjar kveðjur eru virkilega vel þegnar. Síðustu dagar hafa einkennst af mikilli prófatörn í skólanum og þessum venjulegu vorverkum þar. Sem betur fer hef ég getað tekið drjúgan þátt í að klára veturinn, og slitum við skólanum nú í dag. Samkennarar mínir eru núna úti í þeirri guðsgrænu að fagna lokum og er ég með þeim í huganum. Þarf að undirbúa mig andlega og líkamlega fyrir næstu lyfjagjöf sem verður á mánudaginn. Mér finnst núna eins og allt sé á uppleið, vorið og gróandinn, minn elskulegi tengdasonur reyndist ulla á skjaldkirtilinn og Svanfríður mín og snúðarnir eru flottust. Hvað get ég beðið um meira? Þar til næst sendi ég ljúfastar yfir.