Að kveldi dags

Það er gaman að grufla í gömlum myndum, það eru allir eitthvað svo gasalega ungir. Óskiljanlegt. Á þeirri efri var bestimann meðlimur, og þeir voru sko í uniformi og þóttu þrusugóðir. Spiluðu á útihátíðum, og allt. Pan kvintett. Ég er á þeirri neðri ásamt hljómsveitinni Sunnan sjö og Guðlaug! Báðar þessar hljómsveitir voru húsbönd á sínum tíma hér, en í þá daga þótti sjálfsagt og nauðsynlegt að fara á böll. Var búin að syngja töluvert áður en ég flutti austur og fannst mér mikill menningarbragur á ballmenningunni hér. Ég held að frá því að ég flutti hingað hafi alltaf verið starfandi hljómsveitir á staðnum. Lengi lifi Hornafjörður! Af sjálfri mér í dagsins önn er bara allt gott, og hárið vex en er ennþá fyndið. Ég hef aldrei vitað af sveipum hér og þar, og liturinn er eitthvað svo út í bláinn. Lúxusvandamál, og frómt frá sagt held ég að eftirstöðvar hremminga minna séu léttvægar miðað við alvarleika málsins. Ég er farin að kenna og var mér tekið með miklum innileik af mínu fólki. Einn mikill og góður nemandi minn sem er spar á faðmlögin svona yfirleitt gaf mér eitt risa stórt, og lagði höfuð sitt að mér. Þá fannst mér ég vera forréttindadama. --- Kórarnir eru hér allir og ég tek þátt í leit þeirra að góðu sönglífi. Þrátt fyrir allt tek ég lífinu nokkuð rólega og sálin er í góðum gír. Daginn er tekið að lengja og ég þá er ég alltaf svo létt á fæti, eða þannig......langar svo að taka kátínuhopp einn daginn. Hver veit...þar til næst. ---- Ps. Ég elska tæknina þótt ég kunni alls ekkert á hana. Sé mitt fólk daglega á skybe, Eyjólfur les fyrir mig á íslensku og ég sit með "köttinn" í kokinu yfir hvað þeir snúðar eru fallegir. Farið varlega í hálkunni.