Bærilega gekk það síðast, þannig að ég legg í hann aftur. Hornfirðingar hafa gjarnan sagst vera með sundfit því mikið getur ringt hér. Nú er öldin önnur, varla kemur dropi úr lofti. Bæjarbúar þenja því garðslöngur sínar í allar áttir svo gróðurinn skrælni ekki. Við hjónin höfum ekki tekið þátt í svoleiðis austri og bíðum bara eftir vætunni sem við þekkjum svo vel. Vittu til, eins og karlinn sagði bráðum fer hann að rigna og við förum á kaf eins og hér um árið. Það er nefnilega annað hvort í ökkla eða eyra. Hvað um það, lífið er gott og ég er loksins búin að hafa betur en arfinn. Fari hann og veri því garðurinn ER stór. Rósaskálinn minn er í fullum skrúða og er hann er eins og Eden yfir að líta. ( Ég er viss um að sá garður hefur litið líkt út!) Það er því mikil lukka að ég skyldi veljast í tónlistarkennslustarfið, þá á ég góðan sumartíma. Ef þið lesendur góðir eigið leið um Hornafjörð langar mig að benda á nýjan veitingarstað sem heitir Humarhöfnin. Þar er aldeilis frábær humar á boðstólum. Ekki það að það sé eini humarstaðurinn, Höfn er "nebblega" HUMARBÆR. Kveðja úr kotinu