Vöggugjöf----afgangsstærð?

Mér var margt gott gefið í vöggugjöf, þótt ég haldi því nú stundum fram að ég hafi verið afgangsstærð. Það er að vísu nokkuð ljóst að svo er ekki... kona sem er 1.80 á hæð getur varla talist afgangsstærð. Eitt af því sem gleymdist að setja í minn langa skrokk var lengri leiðsla á mörgum sviðum. Ég hlæ yfirleitt á vitlausum stöðum og "fatta" alls ekki brandara. Það eru margar góðar sögur um þennan skort minn. Einu sinni horfði ég agndofa á frétt í sjónvarpinu um graðfola sem var metinn á tugi miljóna, og fannst mér mikið til koma um ágæti þessa hests og tók að segja frá. Vinur okkar hjóna var þá nýbúinn að kaupa nýja rútu uppá sama pening og graddinn var verðlagður á, og rútan var með vaski. Enn og aftur fór ég að segja fréttirnar og bætti nú rútukaupunum við. Allir hlóu, því ég gerði ekki greinarmun á "vaskinum" og handlaug! Í dag nenni ég ekki að þykjast skilja, en skil samt að þessa leiðslu hef ég ekki nema í litlum mæli. Annað sem gleymdist að gefa mér voru sæmileg hné, þau dugðu bara fram á 18. ár. Síðan þá hef ég farið í á annan tug aðgerða, og legg í eina slíka á næstu dögum. Er það furða að ég hafi stundum hugsað um afgangsstærðina þegar bæði leiðsla og hné fóru forgörðum?! Nú ætla ég að hætta að velta þessum hlutum fyrir mér og halda áfram að vera ég með öllu sem mér tilheyrir. --Eftir nokkrar umræður hér á síðunni og öðrum um íslenskt mál verð ég að deila spurningu sem ég fékk fyrir löngu. Lítið barn horfði á hækjurnar mínar og spurði opineygt: Hvað skeði fyrir þig, var hrint þér, eða lentirðu fyrir slysi?!!! Er furða þótt ástkæra ylhýra sé á undanhaldi... Kveð með bros á vör og óska sjálfri mér til hamingju með að vera eins og ég er.