Og ég tek þátt í því..

Bara að láta vita af mér, annað er ekki sæmandi fyrir bloggfrúna. Ég fer minn daglega rúnt um bloggheima og ætlast til nýrra skrifa nokkuð reglulega, en er svo með dratthalahátt sjálf. Lífshlaupið er núna og allir hvattir til að taka þátt í því. Ég hélt að mitt lífshlaup hefði staðið undanfarna hálfa öld og nokkrum árum betur. En fyrst allir eiga að vera með skorast ég ekki undan. Núna er ég til dæmis að eyða orku við að skrifa, það tekur á putta og hugsun. Alla daga príla ég upp margar tröppur í tónlistarskólanum, og niður aftur. Ég eyði sirka 8 klukkutímum á viku með kórum, og þarf að læra mikinn undirleik. Það hlýtur að teljast með í hlaupinu, og í öllu vetrarríkinu eyði ég svo töluverðri orku í að passa mig á að detta ekki á leið minni í bíl og úr. Ég hef aldrei farið í líkamsrækt, eða stundað fjallgöngur og skíði, og aldrei eytt orku í megrunarkúra, þannig að ég á svolítið inni. Ég ætla þó að láta mitt daglega líf duga í átakinu, en hvet náttúrulega alla dyggilega sem skunda á fjöll eða skokka upp í vindinn. Lífshlaup og lífskapphlaup er kannski náskylt, hver veit. --Nú er ég sko farin að telja niður í Ameríkufarana, nákvæmlega 13 dagar! Þrettán dagar í að geta tekið utanum þá, og draumar mínir snúast um þá. Þegar ég var stelpa beið ég eftir að verða stór og beið eftir hinu og þessu, svo óx ég uppúr því að ég hélt. Núna er ég aftur farin að bíða og biðin er jafn óþreyjumikil og hún var í bernsku. En ég kann líka að láta mig hlakka til, því hef ég aldrei gleymt. Ég hlakka til 18.mars, ég hlakka til vorsins, ég hlakka til að fara á Spán í sumar, og ég hlakka til áframhaldandi lífshlaups. Þess vegna tek ég þátt í því. Að endingu þakka ég kommentin frá ykkur og hlakka til að fá fleiri! Þar til næst......