Dóttir mín, hnátan.

Fallegt fyrir mína hönd var síðasta blogg hnátunnar Svanfríðar. Á dögunum þegar við mæðgur vorum að tala saman á "skypinu" þá var "Eyjóju" að skottast í kringum mömmu sína með sífelldum spurningum, og hann krafðist líka svara. Þetta var yndislegt, því mér fannst eins og ég væri í litla bláa húsinu. Allt í einu galaði Eyjólfur: Ég er búinn mamma!! Þá sprakk ég, og ég mundi svo margt. ---Fyrir 28 árum var ég að spila sem oftar við giftingu og hafði hnátuna með mér í kirkjuna. N.B. Daman var svo meðfærileg og kirkjulega prúð, strax á unga aldri. Dundaði sér við að lita, sama á hvað gekk. Rétt áður en brúðhjónin áttu að ganga inn kirkjugólfið heyrðist á klósettinu undir kirkjuloftinu: MAMMA, búin...o.s.fr.! --- Þökk sé guði fyrir að allir þekktu alla.--- Einu sinni við messu sat sú stutta í kirkjunni í fangi góðs manns og skoðaði bók, vel þegjandi. Þá þurfti presturinn endilega að kynna organistann, og sú stutta þekkti hann sko mjög vel... "það er mamma mín!-- og hátt og snjallt.--- Ég er eins og aðrar mömmur.. búin að tína orma úr vösum hnátunnar, (Heiðarvatn) tína gullsteina og demanta úr vösunum,búin að kaupa ótal sigti eftir síðustu sílaveiðar, bjarga hömrum úr bílskúrnum, reyna að klæða dömuna eftir MÍNUM smekk, og rífast við hana á unglingsárunum að kaupa sér FÖT... Það gekk ekki andskotalaust... henni fannst miklu betra að eyða fatapeningunum í nótur og geisladsiska! Hnátan Svanfríður elskar í dag að sulla með sínum strákum og kaupa á þá föt... og stígvél.. hún er trú sér og sínum. Eyjólfur elskar stígvél, og þau nýju eru græn með froskaaugum.! Skora á þig dóttir góð að sýna þau á blogginu. Eplið fellur nefnilega sjald.. og allt það! Hnátan mín ,dóttirin ameríkufarinn , er semsagt að upplifa allt það sem ég á í farteskinu... yndislegar minningar.--- Ég segi nú bara "tattuduva"....