Vor vikulegi...

Heil og sæl öll í bloggheimum. Tíminn líður svo hratt að ég veit vart hvert hann fer. Í fjöldamörg ár hef ég t.d. alltaf verið búin að baka jólasmákökurnar á þessum tíma, en núna...úpps...tíminn hefur farið í annað, svo núna finnst mér ég eigi að fá kvíðakast yfir bakstursleysinu. Held þó að það sleppi, jólin koma, og ég kem til með að eiga nóg að bíta og brenna. Mest um vert er að geisladiskurinn er kominn í vinnslu og jólapakkinn í litla bláa húsið fer á næstu dögum, og hann er fullur af gulli og gersemum. Mér rann það svoooooo til rifja að heyra um bókarleysið hjá æðstasnúð að það fór allt á fullt að redda málum. Á Hornafirði er ekki bókabúð, bara "sýnishorn" í risaverslun...þoli það ekki....en ég á góða að í Reykjavík. Semsagt,bækur, og fleiri bækur á leið til Ameríku, og þegar við förum út í lok janúar fylli ég flugvélina af bókum! Annars finnst mér dóttir mín vera svo pennafær og oftast með málbeinið í lagi, þannig að henni yrði nú ekki skotaskuld úr því að semja svosem eins og 32 barnabækur. Bæði á íslensku og ensku! --Já, enn og aftur, tíminn líður hratt, svo hratt að allt í einu erum við "gömlu hjónin" orðin alein á jólum. Ég er ekki að kvarta, en hvert flugu árin, eins og mjólkurpósturinn Tevje söng svo fallega? Allavega ætla ég að vera glöð sem fyrr á jólum, og þau byrja ekki í IKEA, þau byrja hjá mér og mínum, og klukkan sex á aðfangadag verð ég meyr, og það er allt í lagi. Nú er ég hinsvegar ekki meyr og kveð því á kórnótum, því æfingin í kvöld sagði mér að allt væri í himnalagi. Með þessum orðum slæ ég botninn úr tunnunni og dríf mig í baksturinn!